معماران عصر صفوی کوشیدند تا با حفظ ویژگی های معماری، نوآوری هایی را در زمینه معماری به انجام برسانند. از جمله این ویژگی ها می توان به افزایش بار بصری در تدوین فضای شهری، دادن نقش نمادین به بناهای دارای کاربرد همگانی و گسترش ارتفاع بناهای عمومی و بخشیدن بار بصری ویژه به آنها اشاره کرد. در هنر و تزئینات این دوره نه مقیاس بلکه فضای انسانی مطرح می شود. مقیاس ها، اندازه ها، احجام، گشودگی ها و بسته شدن ها و مانند این ها همه بیانگر این فضا هستند و انسان با گذر از این فضاها، در محاوره ای فضایی و هستی شناختی با آنها قرار می گیرد و به عنوان مرکز ثقل عالم صغیر، در هر نقطه ای از این فضا قرار گیرد.
همچنین از مشخص شد که هنر اسلامی در عصر صفویه از نظر کیفیت به خصوص در زمینه معماری و تزئینات نسبت به دوران قبل مراحل تکامل و توسعه را به سرعت طی نموده تا حدی که در این دوره اهمیت پوشش های تزئینی در بنا برابر ساختار بنا قرار میگیرد. از طرفی تزیئینات عمده ای که معماران دوره صفوی در ساختمان بناها بکار بردند می توان به گچبری، خاتم کاری، کاشی کاری و نقوش گیاهی و هندسی اشاره نمود.
- ۹۸/۰۹/۰۸